توسعه تجهيز ونگهداري راه ها در دوره اول عباسي

شبکه های ارتباطی و جاده ها بخش مهمی از سرمایه های هر کشوری محسوب می شود. به دلیل اهمیتی که راه های ارتباطی در حیات سیاسی و اجتماعی جوامع دارد، دولتهای متمرکز در طول تاریخ توجه خاصی به توسعه، نگهداری و تجهیز راه ها نشان می دادند. در دوره خلافت عباسیان نیز با انتقال مرکز خلافت جهان اسلام از شام به بغداد و تثبیت پایه های خلافت عباسیان در بغداد، با توجه به موقعیت بغداد و قرار گرفتن آن در مسیر راه های شرق و غرب خلافت اسلامی توجه خاصی به را ه ها شد. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی، توسعه، تجهیز و نگهداری راه های ارتباطی در دوره اول عباسی مورد توجه قرار گرفته است. احداث و توسعه راه هایی برای عبور زائران خانه خدا، احداث راه های تجاری و پستی و توسعه راه‌های دریایی از اقدامات توسعه ای در این عصر بوده است. برای عبور از جاده ها تسهیلات زیاد به وجود آمد و کارهایی چون ساختن برکه، آب انبار، حفر چاه، احداث برج ، بارو، دژ و پادگان، قرار دادن نشانه هایی در راه ها برای هدایت کاروانیان، احداث مسجد در راه ها، حفاظت از راه ها و برکه های آب، پدید آوردن سایه بان ها در برابر آفتاب سوزان یا برف و باران، ساختن پل بر رودخانه ها و آسان کردن گذر از یک سو به سوی دیگر، احداث کاروانسراها، چاپارخانه ها و اخذ عوارض راهداری از مهم ترین اقدامات دوره اول عباسی در این زمینه بوده است.